Pucallpa, Tante Melani
10 September 2014 | Filipijnen, San Miguel
Gisteren waren we bij Moiko's familie van vaders kant uitgenodigd om 's middags te gaan eten. 'S avonds om 19 uur zouden de tante en oma van Moiko van moeders kant komen. Toen we net wilden opstaan, riep Ana ons dat zijn vader er was. Wij dachten echter toch echt dat we voor de middag hadden afgesproken. Wij snel aankleden, bleken zijn tante en oma (uit Iquitos, van de film) er te zijn! Dus wij Ana gevraagd of we het verkeerd hadden begrepen, maar dat was niet zo. Ze wilden Moiko zo graag zien, dat ze niet konden wachten en 's ochtends al waren gegaan. Ze wisten alleen niet waar Ana woonde, dus die hadden ze al gebeld, waarop zij had gezegd dat ze er bijna was en ze zou ophalen van de Plaza.
Ze waren ontzettend blij Moiko te zien. Moiko was ook blij, omdat hij deze kant van de familie nog niet had ontmoet. We hebben 's ochtends afgesproken, dat we de volgende dag naar hun huis zouden komen om daar te eten. Toen met de motortaxi naar Moiko's vader en de family. Daar hebben we gegeten, rijst met gebakken banaan en een stukje vlees en een salade met tomaat en avocado. Het smaakte lekker. We werden nu boven uitgenodigd om te eten, daar stond ook een tv aan met een voetbalwedstrijd. Het was daar alleen erg warm, dus toen maar weer naar beneden met z'n allen. Er was ook een bekende gekomen van de kerk, een jongen die ook Engels sprak en kon vertalen. Spreken kon hij inderdaad, maar ons verstaan was een probleem. Dus we moesten het opschrijven en dan snapte hij het min of meer. Alsnog vrij omslachtig, maar het ging. Op een gegeven moment kwam de vraag of we geld konden lenen/geven aan Moiko's vader. Dus wij wilden wel weten waarvoor dat dan zou zijn. Dus dat vroegen we ook, maar er kwam steeds maar geen antwoord, alleen zoiets dat hij het terug zou geven en niet kon werken vanwege zijn knie.
Maar wij wilden wel weten waarvoor. En wanneer hij het dan nodig had. Maar dat was ook niet duidelijk. Dus wij Ana gebeld, toen bleek dat hij het al had. Een vreemd verhaal.
Nog even daar gezeten en toen gingen we naar het postkantoor om te vragen of onze post daar nog lag. Ze bleken het niet te hebben, heel vreemd. Blijkbaar is het nooit aangekomen of heeft iemand het in zijn zak gestoken.
Via het postkantoor is de enige mogelijkheid om iets te sturen.
Toen terug met de motortaxi naar Thusmo, daar zat Rich al bij de 'old lady', nu ook wel wicked witch genoemd. Dus daar zijn we uitgestapt. Moiko is daar blijven zitten en ik ben naar Ana gegaan.
Another day at Thusmo, is hier de ochtendbegroeting met Rich. Er is meestal niet veel veranderd en het is hier nog steeds warm. Vanochtend eerst ontbeten met een maisrolletje, een gebakken eitje en een beker pap.
Daarna heeft Ana ons naar de familie gebracht. We hebben eerst Richi van school opgehaald en toen gingen we nog even langs de zus van Ana.
De familie van moeders kant woont in een armoedige straat, waar het ook niet echt fris rook.
Het huisje was ook armoedig, maar toch ook weer netjes.
De oma was er; zij is 82. En meerdere tantes en nog kinderen. Ik weet niet zo heel goed wie wie nou is. Ze waren allemaal heel hartelijk! En we kregen een groot bord kippensoep, met aardappel en gebakken banaan. En er werd bij binnenkomst meteen bier en een grote fles 3,5 liter fris gehaald. Er waren twee glaasjes, die dan steeds rond gingen. Je kon dan een slokje nemen en gaf het aan de volgende. Moiko nam een slokje bier en gaf het aan een dikkere tante en zij dronk het glas dan bijna leeg. Zo ging dat een paar keer, heel grappig.
We kregen ook nog een hele zak bruine bonen mee, die ze zelf op het land verbouwden. En Moiko heeft nog een zus, Norma, waarvan hij niet wist dat zij bestond. We hebben een fotootje van haar gekregen. Ze weten niet precies waar ze woont, waarschijnlijk ergens bij de rivier.
Later kwam Melanie ook nog, het kleine nichtje. Zij woont bij haar grootmoeder, Moiko's tante. Haar moeder hebben we ook gezien, zij werkt in hotel Mercedes, het hotel waar we eigenlijk zouden overnachten. Heel toevallig!
Melanie spreekt een heel klein beetje Engels, maar probeert ons alles in het Spaans te leren. Zij praat ook heel langzaam en duidelijk, dus dat is echt fijn. Met haar kunnen we dus best een beetje praten en het is een hele lieve meid. Ik kreeg zelfs parfum van haar en een hele tube handcrème. Ik voelde me wel erg bezwaard om het aan te nemen, want het was vast duur. Toen afscheid genomen van de familie. Dat was wel even moeilijk, want Moiko's tante ging ook huilen. Maar ook van blijdschap.
Melanie wilde ons daarna meenemen naar de stad om een ijsje te gaan eten, wat zij wilde betalen. Het was heerlijk ijs, twee bolletjes cocos en 1 bolletje met wat zuurder ijs, van een Peruaanse vrucht.
Daarna nog naar de rivier gelopen, waar ze ons uitleg heeft gegeven over de verschillende bananen, die daar werden verkocht. En we hadden nog een typisch Peruaans drankje gekocht bij een stalletje. Dat zit in een grote emmer met deksel erop, waar ze het dan uitscheppen. Moiko vond het niet lekker, ik moest er even aan wennen, maar het was toen wel lekker.
Beetje dik, wit en een beetje zoet, moeilijk te omschrijven.
Ook nog wat foto's gemaakt op de Plaza en toen weer in de motortaxi naar huis, Thusmo.
Moiko zit samen met Rich bij de Old lady, die door haar chips heen is. Die hebben Moiko en Rich allemaal gekocht en opgegeten. En aanvulling is er nog niet.
Ik zit in het internetcafé waar Ana ook de hele dag zit. En Richi heeft een babykatje gevonden op straat en deze mee naar huis genomen. Zo klein en lief!
Ze waren ontzettend blij Moiko te zien. Moiko was ook blij, omdat hij deze kant van de familie nog niet had ontmoet. We hebben 's ochtends afgesproken, dat we de volgende dag naar hun huis zouden komen om daar te eten. Toen met de motortaxi naar Moiko's vader en de family. Daar hebben we gegeten, rijst met gebakken banaan en een stukje vlees en een salade met tomaat en avocado. Het smaakte lekker. We werden nu boven uitgenodigd om te eten, daar stond ook een tv aan met een voetbalwedstrijd. Het was daar alleen erg warm, dus toen maar weer naar beneden met z'n allen. Er was ook een bekende gekomen van de kerk, een jongen die ook Engels sprak en kon vertalen. Spreken kon hij inderdaad, maar ons verstaan was een probleem. Dus we moesten het opschrijven en dan snapte hij het min of meer. Alsnog vrij omslachtig, maar het ging. Op een gegeven moment kwam de vraag of we geld konden lenen/geven aan Moiko's vader. Dus wij wilden wel weten waarvoor dat dan zou zijn. Dus dat vroegen we ook, maar er kwam steeds maar geen antwoord, alleen zoiets dat hij het terug zou geven en niet kon werken vanwege zijn knie.
Maar wij wilden wel weten waarvoor. En wanneer hij het dan nodig had. Maar dat was ook niet duidelijk. Dus wij Ana gebeld, toen bleek dat hij het al had. Een vreemd verhaal.
Nog even daar gezeten en toen gingen we naar het postkantoor om te vragen of onze post daar nog lag. Ze bleken het niet te hebben, heel vreemd. Blijkbaar is het nooit aangekomen of heeft iemand het in zijn zak gestoken.
Via het postkantoor is de enige mogelijkheid om iets te sturen.
Toen terug met de motortaxi naar Thusmo, daar zat Rich al bij de 'old lady', nu ook wel wicked witch genoemd. Dus daar zijn we uitgestapt. Moiko is daar blijven zitten en ik ben naar Ana gegaan.
Another day at Thusmo, is hier de ochtendbegroeting met Rich. Er is meestal niet veel veranderd en het is hier nog steeds warm. Vanochtend eerst ontbeten met een maisrolletje, een gebakken eitje en een beker pap.
Daarna heeft Ana ons naar de familie gebracht. We hebben eerst Richi van school opgehaald en toen gingen we nog even langs de zus van Ana.
De familie van moeders kant woont in een armoedige straat, waar het ook niet echt fris rook.
Het huisje was ook armoedig, maar toch ook weer netjes.
De oma was er; zij is 82. En meerdere tantes en nog kinderen. Ik weet niet zo heel goed wie wie nou is. Ze waren allemaal heel hartelijk! En we kregen een groot bord kippensoep, met aardappel en gebakken banaan. En er werd bij binnenkomst meteen bier en een grote fles 3,5 liter fris gehaald. Er waren twee glaasjes, die dan steeds rond gingen. Je kon dan een slokje nemen en gaf het aan de volgende. Moiko nam een slokje bier en gaf het aan een dikkere tante en zij dronk het glas dan bijna leeg. Zo ging dat een paar keer, heel grappig.
We kregen ook nog een hele zak bruine bonen mee, die ze zelf op het land verbouwden. En Moiko heeft nog een zus, Norma, waarvan hij niet wist dat zij bestond. We hebben een fotootje van haar gekregen. Ze weten niet precies waar ze woont, waarschijnlijk ergens bij de rivier.
Later kwam Melanie ook nog, het kleine nichtje. Zij woont bij haar grootmoeder, Moiko's tante. Haar moeder hebben we ook gezien, zij werkt in hotel Mercedes, het hotel waar we eigenlijk zouden overnachten. Heel toevallig!
Melanie spreekt een heel klein beetje Engels, maar probeert ons alles in het Spaans te leren. Zij praat ook heel langzaam en duidelijk, dus dat is echt fijn. Met haar kunnen we dus best een beetje praten en het is een hele lieve meid. Ik kreeg zelfs parfum van haar en een hele tube handcrème. Ik voelde me wel erg bezwaard om het aan te nemen, want het was vast duur. Toen afscheid genomen van de familie. Dat was wel even moeilijk, want Moiko's tante ging ook huilen. Maar ook van blijdschap.
Melanie wilde ons daarna meenemen naar de stad om een ijsje te gaan eten, wat zij wilde betalen. Het was heerlijk ijs, twee bolletjes cocos en 1 bolletje met wat zuurder ijs, van een Peruaanse vrucht.
Daarna nog naar de rivier gelopen, waar ze ons uitleg heeft gegeven over de verschillende bananen, die daar werden verkocht. En we hadden nog een typisch Peruaans drankje gekocht bij een stalletje. Dat zit in een grote emmer met deksel erop, waar ze het dan uitscheppen. Moiko vond het niet lekker, ik moest er even aan wennen, maar het was toen wel lekker.
Beetje dik, wit en een beetje zoet, moeilijk te omschrijven.
Ook nog wat foto's gemaakt op de Plaza en toen weer in de motortaxi naar huis, Thusmo.
Moiko zit samen met Rich bij de Old lady, die door haar chips heen is. Die hebben Moiko en Rich allemaal gekocht en opgegeten. En aanvulling is er nog niet.
Ik zit in het internetcafé waar Ana ook de hele dag zit. En Richi heeft een babykatje gevonden op straat en deze mee naar huis genomen. Zo klein en lief!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
