Pucallpa
08 September 2014 | Peru, Pucallpa
Gisterochtend zijn we samen met Ana naar de kerk geweest. De kerkdienst begon al vroeg, dus we moesten onze wekker zetten. We gingen met de auto naar de kerk in Yarinacocha. Het duurde wel enige tijd voor de dienst begon, katholieke dienst. De deuren bleven allemaal open vanwege de warmte.
De kerk zat erg vol, ook veel kinderen. De priester kwam uit Spanje en kwam ons ook begroeten. Hij sprak ook Engels. De dienst was daarentegen volledig in het Spaans, dus dat was voor ons wat lastig te volgen. Er werd echter veel gezongen, dus we konden wel meeneuriën met de liedjes die we kenden. Buiten de kerk werd er vlees gebarbecued, dus er kwam steeds een vlaag vleesgeur de kerk in. En Moiko had wel trek aangezien we niet hadden ontbeten. Er werd ook een meisje gedoopt, dus het was extra feestelijk, maar een lange zit op de houten bankjes. Aangezien we hier bijna overal op houten stoeltjes of bankjes zitten, begin je het wel te merken. Dus ik blijf soms liever even staan.
Om 11 uur zouden we worden opgehaald door het neefje (Jorge) van Moiko en een vriend (John). zij zouden ons met de motortaxi rondrijden om wat dingen te laten zien. Maar wij moesten eerst nog eten, omdat we niet hadden ontbeten. We hadden op de markt een grote vis gekocht en een bolletje gerold in een palmblad. Dat was rijst met binnenin een heel klein stukje kip. We hadden er dus ook gebakken vis bij en de rest van de vis was voor vandaag voor ceviche.
We gingen eerst naar het meer in Yarinacocha. Daar zijn we toen een stuk langs gereden. We stopten onderweg bij een soort strandje waar ook mensen aan het zwemmen waren, dus ik nog even met mijn voeten in het water, maar het was niet verkoelend, alleen warm! En Rich vertelde later dat er ook piraña's zitten in het water daar! Daarna naar het strand in San José, waar de jongens gingen zwemmen in het meer en wij gingen in de schaduw zitten op een terrasje. Wij hadden geen zwemkleding mee, maar iedereen ging bijna in zijn gewone kleding het water in. Vervolgens verder naar een park waar een hele grote oude boom stond. Daar natuurlijk ook nog even mee op de foto. In de motortaxi is het wel lekker, omdat je dan een briesje hebt, maar je hoeft geen schone kleren aan te trekken, want na 5 minuten zit je van boven tot onder onder het stof (ik heb mijn lenzen ook niet in). Wit is heel snel roodbruin!
Toen nog naar de grande hombre, een soort indiaan, die op een grote hoofdweg staaf.
Van daaruit gingen we naar Moiko's familie, om weer te eten. Ik zat eigenlijk nog vol, dus wel gezegd dat we weinig wilden, maar we kregen desondanks een heel bord vol! Rijst met chorizo worst (niet helemaal vergelijkbaar met wat wij kennen) en een stukje vlees en een soort salade met uit, komkommer en een zure vrucht. Ik heb goed mijn best gedaan en alles opgegeten. Moiko echter niet, hij had zelfs vlees overgelaten. Moiko vindt het eten hier allemaal wat minder. Hij vindt het vlees niet zo lekker en de typische dingen van hier ook niet. Terwijl het mij eigenlijk goed smaakt. Het eten is altijd met z'n drieën, Sabino, Moiko's vader, Moiko en ik. En later komt de vrouw van Sabino erbij. De rest van de familie eet achter of met het bord op schoot.
Daarna buiten gaan zitten bij de mannen van Moiko's zussen. De kinderen liepen steeds overal. Geprobeerd nog wat te communiceren, wat al beter ging dan eergisteren.
Een van de mannen is clown en werkt ook in de bouw, net als Moiko's vader. De andere man werkt ook in de bouw, aan een nieuw winkelcentrum, dat vlak achter hun huizenblok komt.
Waarom ze het bouwen, geen idee, want er is dus al zo'n heel nieuw "duur" winkelcentrum, waar wij boodschappen hadden gedaan. En daar was het ook heel rustig. De meeste mensen hier hebben wel iets te besteden, maar steeds iets, dus 1 rol toiletpapier, 1 boterhamzakje suiker, 1 zakje olie, etc. etc. Geen grote voorraad verpakkingen, zoals wij die hebben.
De mannen zaten al aan het bier, dus Moiko deed vrolijk mee.
Tegen een uur of 4 gingen we terug richting Thusmo. Eén van de mannen (die al best wat biertjes op had), bracht ons terug. Gelukkig reed hij wel rustig, het neefje scheurde namelijk nogal. Eenmaal terug in Thusmo even gedoucht onder de koude douche (dat is hier niet erg) en toen nog met Rich naar de 'old lady'. Moiko en Rich drinken daar altijd een biertje.
Vanochtend zijn we zelf met de motortaxj naar Yarinacocha gegaan. We wilden daar ontbijten, maar we konden bij het meer niets vinden. En het was ontzettend heet. Op de markt heb ik churros gekocht. @Janneke, het leek echt op churros, maar dan in bolletjes met gewone suiker erop in een boterhamzakje. Jammie, dat ga ik nog eens kopen! En maar 0,50 sol, dus ongeveer 13 cent.
Toen maar teruggelopen naar een zaakje waar je een Amerikaans ontbijt kon krijgen. Dat wilde Moiko graag. Dus dat genomen: glas papaya-sap, thee en twee sneetjes geroosterd brood met jam.
Daarna een motortaxi genomen naar het centrum van Pucallpa. Dat is ook niet echt toeristisch. Er zijn wel winkeltjes, vooral met gewone kleding. Dus daar gewandeld, maar het was wel erg heet. Uiteindelijk een paar kraampjes met Pucallpa souvenirs gevonden, maar het was niet echt wat...
Moiko wilde graag een Pucallpa T-shirt, maar die vonden we niet mooi.
Toen een motortaxi voor terug gezocht en natuurlijk de prijs eerst afgesproken. Dat gaat goed en iedereen houdt zich aan de afgesproken prijs.
Terug in Thusmo heeft Ana ons laten zien hoe je ceviche maakt. Eigenlijk best eenvoudig en ze had er voor ons geen pepers in gedaan. Het was echt lekker! Eersf hadden we nog soep van de restjes vis, smaakte ook goed. Zelfs Moiko had de soep op en de ceviche bijna, het restje heb ik opgegeten.
Daarna gingen we met Richi en zijn vriendje, het buurjongetje naar het zwembad. Ana had een motortaxi gevraagd die wist waar het was. Eenmaal daar, was het een mini zwembad dat erg vol was! Maar het water was koel, dus dat was wel even heerlijk! Baantjes zwemmen was lastig, maar toch nog een beetje heen en weer gezwommen. En ik had natuurlijk bekijks, met mijn wel erg 'witte' kleur. Maar het zwembad was in de schaduw, dus het was voor mij ook goed te doen. De Peruanen hier lijken wel bang voor de zon. Als ze in een motortaxi ook maar een streepje zon op hun benen krijgen, leggen ze er al iets op. Nou is de zon ook wel warm, maar ik kan best 10 minuutjes in de zon zitten.
Maar na een tijdje was het bekijken wel over, dus toen ik gewoon ging zwemmen, hoorde ik er ook bij ;-) een mevrouw begon al een heel verhaal, iets over de kinderen die zo druk waren, dus ik natuurlijk instemmend geknikt.
En toen ik voor Richi en de buurjongen chipjes ging halen, begon die dame ook een heel verhaal. Maar toen kon ik ook aardig terug praten, dus dat is leuk.
Toen Moiko en ik even in de stoel zaten, stond Moiko's nichtje Melani ineens voor ons. Ana had haar aangesproken via Facebook om te kijken of we konden afspreken. En toen hadden ze gebeld toen we net naar het zwembad waren. Dus Ana had gezegd dat we daar waren.
Ze was met haar vriend. Moiko had die kant van de familie nog nooit in het echt gezien, moeders kant. Dus hij was ook erg blij. We hebben leuk gepraat en het gaat steeds beter!
Met handen en voeten erbij kom je er wel! Haar tante komt morgen hierheen, tegen 19 uur.
Dat is de zus van Moiko's moeder en zij kent hem alleen als babytje. Melani zei dat ze veel huilde toen ze Moiko ook zag op Facebook. Dat zal morgen vast een bijzondere ontmoeting worden.
Moiko is nu weer even met Rich naar de old lady, die ze nu ook wicked witch noemen. Omdat ze haar deuren gewoon sluit als ze zin heeft.
De kerk zat erg vol, ook veel kinderen. De priester kwam uit Spanje en kwam ons ook begroeten. Hij sprak ook Engels. De dienst was daarentegen volledig in het Spaans, dus dat was voor ons wat lastig te volgen. Er werd echter veel gezongen, dus we konden wel meeneuriën met de liedjes die we kenden. Buiten de kerk werd er vlees gebarbecued, dus er kwam steeds een vlaag vleesgeur de kerk in. En Moiko had wel trek aangezien we niet hadden ontbeten. Er werd ook een meisje gedoopt, dus het was extra feestelijk, maar een lange zit op de houten bankjes. Aangezien we hier bijna overal op houten stoeltjes of bankjes zitten, begin je het wel te merken. Dus ik blijf soms liever even staan.
Om 11 uur zouden we worden opgehaald door het neefje (Jorge) van Moiko en een vriend (John). zij zouden ons met de motortaxi rondrijden om wat dingen te laten zien. Maar wij moesten eerst nog eten, omdat we niet hadden ontbeten. We hadden op de markt een grote vis gekocht en een bolletje gerold in een palmblad. Dat was rijst met binnenin een heel klein stukje kip. We hadden er dus ook gebakken vis bij en de rest van de vis was voor vandaag voor ceviche.
We gingen eerst naar het meer in Yarinacocha. Daar zijn we toen een stuk langs gereden. We stopten onderweg bij een soort strandje waar ook mensen aan het zwemmen waren, dus ik nog even met mijn voeten in het water, maar het was niet verkoelend, alleen warm! En Rich vertelde later dat er ook piraña's zitten in het water daar! Daarna naar het strand in San José, waar de jongens gingen zwemmen in het meer en wij gingen in de schaduw zitten op een terrasje. Wij hadden geen zwemkleding mee, maar iedereen ging bijna in zijn gewone kleding het water in. Vervolgens verder naar een park waar een hele grote oude boom stond. Daar natuurlijk ook nog even mee op de foto. In de motortaxi is het wel lekker, omdat je dan een briesje hebt, maar je hoeft geen schone kleren aan te trekken, want na 5 minuten zit je van boven tot onder onder het stof (ik heb mijn lenzen ook niet in). Wit is heel snel roodbruin!
Toen nog naar de grande hombre, een soort indiaan, die op een grote hoofdweg staaf.
Van daaruit gingen we naar Moiko's familie, om weer te eten. Ik zat eigenlijk nog vol, dus wel gezegd dat we weinig wilden, maar we kregen desondanks een heel bord vol! Rijst met chorizo worst (niet helemaal vergelijkbaar met wat wij kennen) en een stukje vlees en een soort salade met uit, komkommer en een zure vrucht. Ik heb goed mijn best gedaan en alles opgegeten. Moiko echter niet, hij had zelfs vlees overgelaten. Moiko vindt het eten hier allemaal wat minder. Hij vindt het vlees niet zo lekker en de typische dingen van hier ook niet. Terwijl het mij eigenlijk goed smaakt. Het eten is altijd met z'n drieën, Sabino, Moiko's vader, Moiko en ik. En later komt de vrouw van Sabino erbij. De rest van de familie eet achter of met het bord op schoot.
Daarna buiten gaan zitten bij de mannen van Moiko's zussen. De kinderen liepen steeds overal. Geprobeerd nog wat te communiceren, wat al beter ging dan eergisteren.
Een van de mannen is clown en werkt ook in de bouw, net als Moiko's vader. De andere man werkt ook in de bouw, aan een nieuw winkelcentrum, dat vlak achter hun huizenblok komt.
Waarom ze het bouwen, geen idee, want er is dus al zo'n heel nieuw "duur" winkelcentrum, waar wij boodschappen hadden gedaan. En daar was het ook heel rustig. De meeste mensen hier hebben wel iets te besteden, maar steeds iets, dus 1 rol toiletpapier, 1 boterhamzakje suiker, 1 zakje olie, etc. etc. Geen grote voorraad verpakkingen, zoals wij die hebben.
De mannen zaten al aan het bier, dus Moiko deed vrolijk mee.
Tegen een uur of 4 gingen we terug richting Thusmo. Eén van de mannen (die al best wat biertjes op had), bracht ons terug. Gelukkig reed hij wel rustig, het neefje scheurde namelijk nogal. Eenmaal terug in Thusmo even gedoucht onder de koude douche (dat is hier niet erg) en toen nog met Rich naar de 'old lady'. Moiko en Rich drinken daar altijd een biertje.
Vanochtend zijn we zelf met de motortaxj naar Yarinacocha gegaan. We wilden daar ontbijten, maar we konden bij het meer niets vinden. En het was ontzettend heet. Op de markt heb ik churros gekocht. @Janneke, het leek echt op churros, maar dan in bolletjes met gewone suiker erop in een boterhamzakje. Jammie, dat ga ik nog eens kopen! En maar 0,50 sol, dus ongeveer 13 cent.
Toen maar teruggelopen naar een zaakje waar je een Amerikaans ontbijt kon krijgen. Dat wilde Moiko graag. Dus dat genomen: glas papaya-sap, thee en twee sneetjes geroosterd brood met jam.
Daarna een motortaxi genomen naar het centrum van Pucallpa. Dat is ook niet echt toeristisch. Er zijn wel winkeltjes, vooral met gewone kleding. Dus daar gewandeld, maar het was wel erg heet. Uiteindelijk een paar kraampjes met Pucallpa souvenirs gevonden, maar het was niet echt wat...
Moiko wilde graag een Pucallpa T-shirt, maar die vonden we niet mooi.
Toen een motortaxi voor terug gezocht en natuurlijk de prijs eerst afgesproken. Dat gaat goed en iedereen houdt zich aan de afgesproken prijs.
Terug in Thusmo heeft Ana ons laten zien hoe je ceviche maakt. Eigenlijk best eenvoudig en ze had er voor ons geen pepers in gedaan. Het was echt lekker! Eersf hadden we nog soep van de restjes vis, smaakte ook goed. Zelfs Moiko had de soep op en de ceviche bijna, het restje heb ik opgegeten.
Daarna gingen we met Richi en zijn vriendje, het buurjongetje naar het zwembad. Ana had een motortaxi gevraagd die wist waar het was. Eenmaal daar, was het een mini zwembad dat erg vol was! Maar het water was koel, dus dat was wel even heerlijk! Baantjes zwemmen was lastig, maar toch nog een beetje heen en weer gezwommen. En ik had natuurlijk bekijks, met mijn wel erg 'witte' kleur. Maar het zwembad was in de schaduw, dus het was voor mij ook goed te doen. De Peruanen hier lijken wel bang voor de zon. Als ze in een motortaxi ook maar een streepje zon op hun benen krijgen, leggen ze er al iets op. Nou is de zon ook wel warm, maar ik kan best 10 minuutjes in de zon zitten.
Maar na een tijdje was het bekijken wel over, dus toen ik gewoon ging zwemmen, hoorde ik er ook bij ;-) een mevrouw begon al een heel verhaal, iets over de kinderen die zo druk waren, dus ik natuurlijk instemmend geknikt.
En toen ik voor Richi en de buurjongen chipjes ging halen, begon die dame ook een heel verhaal. Maar toen kon ik ook aardig terug praten, dus dat is leuk.
Toen Moiko en ik even in de stoel zaten, stond Moiko's nichtje Melani ineens voor ons. Ana had haar aangesproken via Facebook om te kijken of we konden afspreken. En toen hadden ze gebeld toen we net naar het zwembad waren. Dus Ana had gezegd dat we daar waren.
Ze was met haar vriend. Moiko had die kant van de familie nog nooit in het echt gezien, moeders kant. Dus hij was ook erg blij. We hebben leuk gepraat en het gaat steeds beter!
Met handen en voeten erbij kom je er wel! Haar tante komt morgen hierheen, tegen 19 uur.
Dat is de zus van Moiko's moeder en zij kent hem alleen als babytje. Melani zei dat ze veel huilde toen ze Moiko ook zag op Facebook. Dat zal morgen vast een bijzondere ontmoeting worden.
Moiko is nu weer even met Rich naar de old lady, die ze nu ook wicked witch noemen. Omdat ze haar deuren gewoon sluit als ze zin heeft.
-
11 September 2014 - 08:53
Janneke:
Wat leuk zeg, dat jullie Moiko's familie al gezien hebben en dat jullie nog meer familie gaan zien! Dat zal wel bijzonder zijn Moiko, na zo'n lange tijd!
En zo te horen is het eten ook prima! @marieke, lekker zeg churros! @moiko, zo te horen is het Peruaanse bier ook prima ;-)
Heel veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
