Pucallpa
05 September 2014 | Peru, Pucallpa
Vandaag was een echte reisdag! Het was wel een prima dag om te reizen, want het regende in Cusco en het was erg warm.
De taxichauffeur was mooi op tijd, dus we waren ook mooi op tijd op het vliegveld van Cusco. Erg klein, dus we konden ook nog eerst even thee drinken en rustig aan doen.
De vlucht naar Cusco met StarPeru verliep prima en duurde ongeveer een uur en 10 minuten.
We kregen een zakje groentechips en een drankje.
Eenmaal in Lima hadden we erg veel tijd voordat we de vlucht naar Pucallpa zouden hebben. Dus toen eerst maar een sandwich gaan halen bij Subway. Die zitten zelfs in Peru, met ongeveer dezelfde broodjes, maar bij de frisdranken wel keuze uit Inka Kola en Inka Kola light. Toen door de douane, nou dat ging ook eenvoudig, zelfs mijn fles water mocht mee.
Toen wilden we Ana gaan bellen hoe laat we er ongeveer zouden zijn, maar het telefoonnummer werkte niet op de mobiel. Toen op de muntjes telefoons een poging gewaagd, maar ook dat werkte niet. Dus toen een sms gestuurd in de hoop dat die zou aankomen. Moiko's familie had via Internet gezegd dat ze ook zouden komen.
In het vliegtuig naar Pucallpa kregen we nog een broodje en een muffin en toen gingen we al vrij snel landen. Wij dachten dat we er al waren, maar het bleek Tarapoto te zijn en dus niet Pucallpa. Wij waren al bijna uit het vliegtuig! Toen dus weer verder naar Pucallpa en daarna zou het vliegtuig weer terug gaan naar Lima. Er bleven dus ook weer mensen zitten.
In Pucallpa eruit en maar hopen dat onze koffers en Ana er zouden zijn. De koffers gingen namelijk vanuit Lima direct verder.
De band was meteen bij de ingang en onze koffers waren er snel. En.. Ana was er gelukkig ook!
Moiko's familie hebben we niet gezien. Toen met Ana met de auto naar haar huis in Tushmo.
Moiko herkende het wel een beetje. Het was heerlijk warm, ook in de avond nog :-)
Rich zou bij een klein cafeetje aan het Plaza zitten en Richy zou ons er wel even heen brengen. Hij zat inderdaad buiten aan een tafeltje met een biertje. Dus we zijn er gezellig bij gaan zitten met natuurlijk ook een drankje. We hebben een hele tijd zitten kletsen en het bleef heerlijk warm.
We zaten nog aan een tafeltje en toen deed het vrouwtje van het winkeltje gewoon haar deur dicht.
Een laatste ronde zat er niet in, heel grappig. Ze had er genoeg van of de winst binnen en ging gewoon dicht :-)
Het Internetcafé was intussen gesloten en Ana liet ons onze kamer zien. We slapen helemaal boven, omdat het daar min of meer open is, dus iets koeler. Daar hebben we ook een muskietennet, wel handig voor de avonden.
Vanochtend werden we rond 7 uur wakker van alle geluiden op straat: kippen, motortaxi's, getoeter, etc. Toen rustig opgestaan en de cadeautjes gegeven. Daar waren ze erg blij mee. Daarna ben ik met Ana mee geweest naar Yarinacocha, een plaatsje vlakbij, waar we op de markt ontbijt hebben gekocht: papaya, ananas, ei, brood en een soort in een palmblad gewikkelde maispuree (dik).
Toen we terug waren, hebben we lekker ontbeten met ei en de maispuree en papaya-sap.
Het smaakte erg lekker.
Toen heeft Ana ons naar Moiko's familie gebracht. Ze hebben een klein winkeltje. De nieuwe vrouw van Moiko's vader was er en zij was erg hartelijk. Ze ging Moiko's zussen roepen en zijn vader bellen.
Uiteindelijk was iedereen er en was iedereen heel blij. Moiko's foto hing nog in de kamer, een soort gang met stoelen. En de andere foto's werden er bij gepakt van 15 jaar geleden. De kleine kinderen van de foto waren nu groot! Het neefje, Jorge en het kleine meisje. En er liepen veel kleine kinderen rond. Wie wie was weten we niet precies.
Ana ging na een half uurtje weg, dus toen moesten wij het zelf proberen. Moiko's vader vertelde het hele verhaal van Moiko nog een keer en dat hij hem graag had willen ophalen. Het was lastig met de taal, maar we begrepen nog best wat.
Toen gingen we met het neefje, Jorge en Sabino naar de markt (althans dat dachten wij). We gingen echter naar zo'n grote mall, waar een supermarkt was. Ook erg groot en in verhouding duur. Daar wilden ze dus blijkbaar graag boodschappen doen, maar dat werd niet gevraagd of wat dan ook. Dus in de buurt van de kassa vroeg Moiko maar eens of ze het zelf gingen betalen en of ze hier altijd boodschappen deden. Nou nee dus. Natuurlijk hebben wij betaald, maar ze zagen ook wel in dat het erg 'caro' was. Voor ons viel het nog wel mee, maar in verhouding was het aardig wat.
Eén van de zussen ging eten koken van de gekochte boodschappen en in de tussentijd probeerden wij ook wat te communiceren met elkaar.
Het eten was lekker, rijst met een stukje vlees en mais en tomaat. Als toetje hadden we watermeloen. Na het eten ook nog samen gezeten, maar toen viel het wel wat stil, aangezien het praten vrij moeizaam ging.
Maar het bij elkaar zijn, was ook fijn.
Daarna heeft John ons teruggebracht met de motortaxi, een driewieler met bankje, waarin hij erg hard reed! Uiteindelijk waren we dus bijna de hele dag weg.
Terug thuis nog even een drankje gedronken met Rich bij het vrouwtje van gisteren. Het Internetcafé is de hele dag open, dus of Ana is er of Rich of Richi. Op dit moment, rond 21 uur 's avonds zitten er nog aardig wat mensen achter de computers. Kinderen spelen spelletjes en de ouderen zitten meestal op Facebook.
De taxichauffeur was mooi op tijd, dus we waren ook mooi op tijd op het vliegveld van Cusco. Erg klein, dus we konden ook nog eerst even thee drinken en rustig aan doen.
De vlucht naar Cusco met StarPeru verliep prima en duurde ongeveer een uur en 10 minuten.
We kregen een zakje groentechips en een drankje.
Eenmaal in Lima hadden we erg veel tijd voordat we de vlucht naar Pucallpa zouden hebben. Dus toen eerst maar een sandwich gaan halen bij Subway. Die zitten zelfs in Peru, met ongeveer dezelfde broodjes, maar bij de frisdranken wel keuze uit Inka Kola en Inka Kola light. Toen door de douane, nou dat ging ook eenvoudig, zelfs mijn fles water mocht mee.
Toen wilden we Ana gaan bellen hoe laat we er ongeveer zouden zijn, maar het telefoonnummer werkte niet op de mobiel. Toen op de muntjes telefoons een poging gewaagd, maar ook dat werkte niet. Dus toen een sms gestuurd in de hoop dat die zou aankomen. Moiko's familie had via Internet gezegd dat ze ook zouden komen.
In het vliegtuig naar Pucallpa kregen we nog een broodje en een muffin en toen gingen we al vrij snel landen. Wij dachten dat we er al waren, maar het bleek Tarapoto te zijn en dus niet Pucallpa. Wij waren al bijna uit het vliegtuig! Toen dus weer verder naar Pucallpa en daarna zou het vliegtuig weer terug gaan naar Lima. Er bleven dus ook weer mensen zitten.
In Pucallpa eruit en maar hopen dat onze koffers en Ana er zouden zijn. De koffers gingen namelijk vanuit Lima direct verder.
De band was meteen bij de ingang en onze koffers waren er snel. En.. Ana was er gelukkig ook!
Moiko's familie hebben we niet gezien. Toen met Ana met de auto naar haar huis in Tushmo.
Moiko herkende het wel een beetje. Het was heerlijk warm, ook in de avond nog :-)
Rich zou bij een klein cafeetje aan het Plaza zitten en Richy zou ons er wel even heen brengen. Hij zat inderdaad buiten aan een tafeltje met een biertje. Dus we zijn er gezellig bij gaan zitten met natuurlijk ook een drankje. We hebben een hele tijd zitten kletsen en het bleef heerlijk warm.
We zaten nog aan een tafeltje en toen deed het vrouwtje van het winkeltje gewoon haar deur dicht.
Een laatste ronde zat er niet in, heel grappig. Ze had er genoeg van of de winst binnen en ging gewoon dicht :-)
Het Internetcafé was intussen gesloten en Ana liet ons onze kamer zien. We slapen helemaal boven, omdat het daar min of meer open is, dus iets koeler. Daar hebben we ook een muskietennet, wel handig voor de avonden.
Vanochtend werden we rond 7 uur wakker van alle geluiden op straat: kippen, motortaxi's, getoeter, etc. Toen rustig opgestaan en de cadeautjes gegeven. Daar waren ze erg blij mee. Daarna ben ik met Ana mee geweest naar Yarinacocha, een plaatsje vlakbij, waar we op de markt ontbijt hebben gekocht: papaya, ananas, ei, brood en een soort in een palmblad gewikkelde maispuree (dik).
Toen we terug waren, hebben we lekker ontbeten met ei en de maispuree en papaya-sap.
Het smaakte erg lekker.
Toen heeft Ana ons naar Moiko's familie gebracht. Ze hebben een klein winkeltje. De nieuwe vrouw van Moiko's vader was er en zij was erg hartelijk. Ze ging Moiko's zussen roepen en zijn vader bellen.
Uiteindelijk was iedereen er en was iedereen heel blij. Moiko's foto hing nog in de kamer, een soort gang met stoelen. En de andere foto's werden er bij gepakt van 15 jaar geleden. De kleine kinderen van de foto waren nu groot! Het neefje, Jorge en het kleine meisje. En er liepen veel kleine kinderen rond. Wie wie was weten we niet precies.
Ana ging na een half uurtje weg, dus toen moesten wij het zelf proberen. Moiko's vader vertelde het hele verhaal van Moiko nog een keer en dat hij hem graag had willen ophalen. Het was lastig met de taal, maar we begrepen nog best wat.
Toen gingen we met het neefje, Jorge en Sabino naar de markt (althans dat dachten wij). We gingen echter naar zo'n grote mall, waar een supermarkt was. Ook erg groot en in verhouding duur. Daar wilden ze dus blijkbaar graag boodschappen doen, maar dat werd niet gevraagd of wat dan ook. Dus in de buurt van de kassa vroeg Moiko maar eens of ze het zelf gingen betalen en of ze hier altijd boodschappen deden. Nou nee dus. Natuurlijk hebben wij betaald, maar ze zagen ook wel in dat het erg 'caro' was. Voor ons viel het nog wel mee, maar in verhouding was het aardig wat.
Eén van de zussen ging eten koken van de gekochte boodschappen en in de tussentijd probeerden wij ook wat te communiceren met elkaar.
Het eten was lekker, rijst met een stukje vlees en mais en tomaat. Als toetje hadden we watermeloen. Na het eten ook nog samen gezeten, maar toen viel het wel wat stil, aangezien het praten vrij moeizaam ging.
Maar het bij elkaar zijn, was ook fijn.
Daarna heeft John ons teruggebracht met de motortaxi, een driewieler met bankje, waarin hij erg hard reed! Uiteindelijk waren we dus bijna de hele dag weg.
Terug thuis nog even een drankje gedronken met Rich bij het vrouwtje van gisteren. Het Internetcafé is de hele dag open, dus of Ana is er of Rich of Richi. Op dit moment, rond 21 uur 's avonds zitten er nog aardig wat mensen achter de computers. Kinderen spelen spelletjes en de ouderen zitten meestal op Facebook.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
